آخرین مطالب
امکانات وب
باسمه تعالی
*بغض مکمل و لازمه حب*
میل به دوستی و دوست یابی أمری است که در ضمیر همگان گنجانده شده و فطرت همگان آن را می طلبد. هر انسانی در زندگانی خویش نیاز به انس گرفتن و همدم شدن با کسانی را دارد که آنهارا یار و رفیق خود پندارد و عواطف اجتماعی خویش را از ناحیه ایشان بجوید تا در جامعه غریب نباشد. اما در این مسأله، مهم آن است حقوق دوستی را ادا نمائیم و شرایط آن را عملی کنیم تا بتوانیم این نوع عواطف اجتماعی را محقق گردانیم.
از مهمترین حقوقی که دو دوست به گردن همدیگر دارند، دفاع از ایشان در برابر بد خواهانشان و دشمنی با دشمنانشان و نیز کمک رسانی هنگام بلایا و مشکلاتشان است. به طوری که در روایات آمده:« با دشمن دوستت دوست مشو که [در این صورت] با دوستت دشمنی کرده ای»؛ زیرا دو نفر که باهم دشمن باشند، علت دشمنی آنها موضوعی است که در آن باهم اتفاق نظر ندارند. یعنی در مسأله ای به عکس یکدیگر می اندیشند و نظرات آنها باهم جمع نمی شود. حال اگر شخص سومی بخواهد با این دو رابطه دوستی برقرار کند و در این حین نظر خود را در دعوای ایشان اظهار نماید، باید طرف یکی را گرفته و نظر دیگری را انکار کند؛چراکه نمی توان دو دیدگاه متضاد را در یک طرز تفکر جمع کرد. لذا برای چنین کسی، چون باید حامی دوستان خود باشد و نمی تواند حامی هردو طرف دعوا باشد، دوستی با هردوی آنها امکان ندارد. آن کس که در این میان بخواهد ادعای دوستی با دو طرف دعوا را داشته باشد، لازمه اش این است که در پیش یکی طرف او را گیرد و در نزد دیگری نیز اظهار همعقیدگی کند و چون در دو زمان دو چهرۀ متفاوت از خود نشان می دهد، منافق است. وگرنه کسی که با دو دشمن دوست است، چگونه در برابر دشمن دوست خود که با او دوست است، ابراز دشمنی کند و یا از دیگر دوستش که با این دوستش دشمن است دفاع کند، در حالی که دوستی و هم دشمنی با یک نفر باهم جمع نمی گردند!؟
عده ای ادعا دارند که محبت و عشق اهل بیت عصمت علیهم السلام را
در دل دارند؛ اما از طرفی هم دشمنی با دشمنان ایشان را کینه ای بیجا و
ناشی از هواهای نفسانی می دانند. حال با آنچه در فوق توضیح دادیم ، آیا بی اعتباری این ادعا ثابت نمی گردد؟چگونه می توان محبت امام معصوم را در دل نگاه داشت و توأم با آن دشمنی با قاتلین آن حضرت را منکر شد و از لعن و نفرین دشمنان معشوق خویش دست برداشت!؟
آری! از این روست که خدای متعال در قرآن کریم، در بارۀ منافقین فرموده است: « و إذا لقوا الذین آمنو قالو آمنا و إذا خلو إلی شیاطینهم قالوا إنا معکم
إنما نحن مستهزئون». یعنی:«و هنگامی که مومنین را ملاقات می کنند می گویند:ایمان آوردیم و هنگامی که با شیطانهایشان خلوت می کنند می گویند:
ما با شمائیم ؛ ما فقط [آنها را] مسخره می کنیم». از اینروست که در زیارت عاشورا، همانطور که بر امام حسین (علیه السلام) و اصحابش درود می فرستیم و تولای خودرا نسبت به ایشان ابراز می کنیم، دشمنان ایشان را هم
لعن می کنیم و از آنها برائت می جوئیم.
نمونه این ادعای باطل(یعنی محبت اهل بیت عصمت علیهم السلام توأم
با بیجا دانستن کینه از دشمنان ایشان) در عرصه سیاسی معاصر نیز بر زبان خیلی ها جاری است. کسانی هستند که برای اصلاحات در حکومت اسلامی
ما دغدغه های فراوان از خود نشان می دهند و اظهار دلسوزی برای این نظام مقدس می کنند؛اما همین اشخاص ارتباط با آمریکا را سرلوحه طرحهای اصلاحی خویش قرار داده و دوستی با آمریکا که دشمن اصلی ملت ایران است را شعار خود اختیار کرده اند. قرآن کریم این دسته را نیز از منافقین دانسته و در باره ایشان می فرماید:«و وقتی به آنها گفته می شود در زمین فساد نکنید می گویند: ما اصلاح کنندگانیم* حال آنکه آنها خود فساد کنندگان هستند؛ ولیکن درک نمی کنند».
این مدعیان برای اثبات ادعای خود، سعی دارندکه ظلمها و دشمنیهای آمریکا را جبران شده وانمود کنند و بر جنایتهای کنونی آمریکا در کشورهای جهان سوم و همچنین افتراءها و دخالتهای کینه توزانه فعلی او در امور ایران سرپوش گذاشته
، ادعای آمریکا مبنی بر تصمیم دوستی با ایران را مطرح نمایند. حال آنکه امیر مومنان امام علی علیه السلام فرموده اند: « الحذر کل الحذر من عدوک بعد
صلحه فإن العدو ربما قارب لیتغفل». یعنی: « از دشمنت بعد از اینکه صلح کرده
با تمام وجود بپرهیز که دشمن چه بسا تقرب جوید تا غافلگیر کند».
تابلو
برچسب : نویسنده : mahmood bedanid بازدید : 87