پاییز

چه حالی می ده بی تفاوت به همه تلخ و شیرینی های دنیا، بزنی بیرون، وقتی هوا تاریکه بی آی تو کوچه و از کوچه ها و خیابون های شلوغ رد بشی، برسی به پارک پیر محله. بی تفاوت به زشتی و زیبایی های دنیا، دل به رقص برگ ها بدی. بعدش احساساتی بشی و فکر کنی که پاییز، بزرگترین بهانه ی یک انسان برای زنده موندن می تونه باشه، و برای شاد بودن، شیدا بودن، بهانه پیدا کنی و با لبخند برگردی خونه.

پاییز بزرگترین خلقت خداست. خیلی دوسش دارم و منتظرم به کمرکشش برسه. جایی که می تونی پالتو بپوشی، یقه بالا بزنی و هنگام قدم زدن هات صدای خرچ خرچ برگ ها رو بشنوی...