كودكان غزه درآتش و خون

* هم‌آیین مظلوم من سلام
هر کجای غزه که هستی تو را دوست داريم. زیر باران جنایت صهیونیست‌ها هم که باشی لبخند را فراموش نکن؛ که سنگی به غرور اوست. تو امید وطنت هستی و گلوله‌های شلیک نشده پدرت.
خاک فلسطین از آن توست. پس باید ایستادگی کوه، سرسوزنی از همت تو باشد.
ما عضو کتابخانه‌هاي کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ایران هستيم. روزهاست که تو خورشید را سیاه می‌بینی و رنگ شب و روزت یکی شده است.
ما خندیديم، چون تو در دلت چراغ خاموش نشدنی داری. خورشید بهانه‌ایست برای ساعت دیواری که شب و روز را به اعداد ۱ تا ۱۲ قسمت کند.
همه بچه‌های ایران دست‌های گرم کوچکشان را به دست‌های غزه می‌دهند تا بگویند دیروزها لبخندمان را با تو قسمت کردیم؛ امروز نبض احساسمان را.
دوست و هم‌آیین مظلوم ما، روی ماهت را می‌بوسيم. تو باید زنده باشی، خاک تو تشنه بالندگیست. لبخند را فراموش نکن.»