همواره در کنار پیشرفت تکنولوژی، کسانی هستند که سعی دارند تا به نفع خود از این پشرفتها سوء استفاده کنند. بهعنوان مثال این افراد با استفاده از برنامههایی معروف به روباتهای وبگرد، که به مانند یک انسان فرمهای اینترنتی را تکمیل میکنند، اقدام به ثبت اطلاعات غلط و یا اطلاعات زیاد میکنند که این کار باعث هدر رفتن منابع یا اختلال در کار سایتها میشود. برای بالا بردن صحت دادهها و تشخیص تفاوت میان انسان و ربات نرمافزاری از روشی موسوم به کپچا (Captcha) استفاده میشود. در نمونهای از این روش با نمایش عکسی حاوی کلمهای قابل خواندن برای انسان و غیرقابل تشخیص برای یک سیستم اتوماتیک، از تکمیل فرم توسط سیستمهای خودکار جلوگیری میکند. در این مقاله سعی شده یک سیستم کپچای فارسی (Farsi Captcha) با قابلیت اطمینان بالا ارائه گردد. تکنیکهای پردازش تصویر برای ساخت یک مغشوش بهکار برده شده و با استفاده از نرمافزارهای تشخیص متن، صحت عملکرد این روش بررسی شده است. نتایج بهدست آمده نشان میدهند که تصاویر تولید شده توسط انسان قابل خواندن هستند حال آنکه یک نرمافزار تشخیص متن در اکثر موارد قادر به تشخیص درست آنها نمیباشد.مقاله پیش رو در رابطه با سیستم کپچای فارسی برای جلوگیری از ثبتنام خودکار روباتهای نرمافزاری در صفحات وب در سیزدهمین کنفرانس ملی انجمن کامپیوتر ایران میباشد.لینک دانلود, ...ادامه مطلب
نتایج یک تحقیق جالب دانشگاهی در تهران مشخص کرد که ۶۲ درصد از زنان تهرانی در مقابل متلکهای زننده سکوت میکنند. به گزارش فارس ناز اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم اجتماعی دانشگاه تهران در تحقیقی که به روش کمی و پرسش نامه در میان صدها زن جوان بین ۱۵ تا ۳۵ سال در مناطق شمالی و جنوبی شهر تهران انجام دادهاند به این نتیجه رسیدند...., ...ادامه مطلب
نیروی هوایی ایران، حریفی سرسخت؟-قسمت پایانیمطالب آمده در این مقاله صرفاً ترجمه می باشد و به هیچ وجه نشان دهنده ی نظر مترجم نیست. مقاله ای جامع و تحلیلی در مورد نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران IRIAFبه قلم: تام کوپر و لیام دولین مترجم: آرمان سیداحمدی منبع: مجله Combat Aircraftپروژه موشک هاوک هوا پرتابجدا از موشک فاطر که به راحتی روی هواپیماهای F-4 و F-14 بدون هیچ مشکلی نصب می شد، ایرانیان ریل های پرتاب موشک نزدیک برد روسی آرچر R-73 را هم برای نصب این موشک روی هواپیماهای فوق الذکر تولید کردند. به علاوه، نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران مدت هاست که هواپیماهای تامکت خود را با موشک هوا به هوایی که به طور بومی آن را طراحی کرده است مسلح نموده است. این موشک که سجیل یا AIM-23C یا یاسر هم خوانده می شود، نمونه ای از موشک ضد هوایی زمین به هوای هاوک یا MIM-23B آمریکایی است. گفته می شود که کوشش برای ساخت چنین موشکی در حقیقت از جایی شروع شد که اسرائیل دست به استارت پروژه ی Distant Thunder یا Distant Reach کرد. در این پروژه، نیروی هوایی اسرائیل و صنایع هواپیماسازی این رژیم تلاش هایی را برای تبدیل موشک ضد رادار AGM-78 به یک موشک هوا به هوا برای رهگیری هواپیماهای سریع السیر MiG-25 انجام دادند. ظاهراً ایران کار تبدیل موشک های زمین به هوای MIM-23B را به موشک های هوا به هوا از سال 1986 شروع کرده بود. پروژه تبدیل موشک های هاوک به موشک هایی که از هواپیماهای جنگنده قابل پرتاب باشد، پروژه «قوش آسمان» نامیده شد. تست های اولیه این موشک بسیار نا امید کننده بود. ظاهراً خطوط ارتباطی رادار AN/AWG-9 برای موشک هاوک کافی نبود و سیستم هدف گیری موشک هاوک نیز در برقراری ارتباط با این رادار دچار مشکل بود. در جنگ ایران و عراق هم بیش از یکی دو موشک هاوک شلیک نشد چرا که این پروژه با مشکلات بسیاری مواجه بود. اگرچه در سال های اخیر گفته می شود که مشکلات این موشک به کلی رفع شده و موشک هاوک هواپرتاب به طور محدود در خدمت نیروی هوایی است. تعداد زیادی از تامکت های نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران به منظور توانایی حمل موشک هاوک دستخوش تغییراتی شدند.هواپیمای F-14 ایران مجهز به موشک هاوکتامکت های ایرانی می توانستند در آن واحد دو موشک هاوک را در پایلون های 1B و 8B، یعنی محل نصب موشک های فینیکس در نزدیکی ورودی, ...ادامه مطلب